Dziś mija rocznica opublikowania dwóch papieskich encyklik, jednej adhortacji apostolskiej oraz rozpoczęcia pielgrzymki do Afryki.
W 1981 roku Jan Paweł II podpisał swoją pierwszą społeczną encyklikę “Laborem exercens”. Ukazała się ona w 90. rocznicę ogłoszenia encykliki “Rerum novarum” Leona XIII i do niej się w głównej mierze odnosiła. Jan Paweł II wyraźnie zaznaczył, że przedmiotem jego rozważań jest nie tyle praca, ile człowiek ją wykonujący, a praca ma służyć jego rozwojowi. Podkreślił również wartość i godność pracy ludzkiej, przejawiającą się w tym, że zarówno człowiek przemienia przyrodę, jak i spełnia sam siebie dzięki temu. Nawiązując w pewnym stopniu do ówczesnej sytuacji politycznej w Polsce, papież wspomniał też o prawie do strajku, podkreślając przy tym jego ostateczny i wyjątkowy charakter, gdy są wyczerpane wszelkie inne możliwości osiągnięcia swych praw przez pracowników.
W dniach 14-20 września 1995 roku Ojciec Święty odbył swoją 67. zagraniczną podróż apostolską. W jej trakcie odwiedził Kamerun, Republikę Południowej Afryki i Kenię. Najważniejszym wydarzeniem tej pielgrzymki było podpisanie w Kamerunie posynodalnej adhortacji apostolskiej “Ecclesia in Africa”. Była ona owocem obrad Synodu Biskupów poświęconego Afryce, który miał miejsce w Rzymie od 10 kwietnia do 8 maja 1994 roku. Jan Paweł II zwrócił w niej uwagę na najważniejsze problemy afrykańskiego Kościoła: ewangelizację, inkulturację, sprawiedliwość i pokój, ekumenizm, dialog międzyreligijny oraz sprawy społeczne. Był to pierwszy papieski dokument tej rangi podpisany poza Watykanem. Głównymi punktami pobytu papieża w RPA była Msza Święta w Gosforth Park oraz posynodalna sesja poświęcona sprawom sprawiedliwości i pokoju. Liturgii towarzyszyły tradycyjne afrykańskie śpiewy i tańce. Z kolei w Kenii najwięcej wiernych (ok. miliona) zgromadziła Msza Święta w Nairobi. Na jej zakończenie, podobnie jak w Kamerunie i RPA, Jan Paweł II wręczył tamtejszym katolikom wspomnianą adhortację. Tutaj papież ze szczególną troską zwrócił się także do mieszkańców Rwandy i Burundi, gdzie toczyła się wówczas wojna domowa.
W 1988 roku, Ojciec Święty podpisał jedną ze swych najważniejszych encyklik: „Fides et ratio”. Według ekspertów zasadniczą rolę w jej powstaniu odegrał ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary, kard. Joseph Ratzinger. Encyklika ta omawia relacje między wiarą i rozumem oraz między filozofią i teologią. Pierwsze zdanie dokumentu – “Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których rozum ludzki wznosi się ku kontemplacji prawdy” – ukazuje istotny sens myśli papieża-Polaka, czyli na konieczną jedność rozumu i wiary. Ich przeciwstawianie ogranicza i szkodzi poznaniu prawdy, a ich wzajemna harmonia jest inspiracją i korzyścią dla obu.