Po prawej stronie panelu, w nawie bocznej, znajduje się kaplica Najświętszego Sakramentu. Przed Soborem Watykańskim II, Msza Święta celebrowana była na ołtarzu zwróconym w stronę tabernakulum, które znajdowało się w głównej przestrzeni liturgicznej. Dziś, ołtarz, na którym odbywa się celebracja Mszy Świętej zwrócony jest w stronę wiernych, a tabernakulum ma swoje oddzielne miejsce, swoją własną przestrzeń. Pragnąc kontynuować tę myśl soborową, twórca mozaik – o. Marco Rupnik umieścił tabernakulum Kościoła Górnego w bocznej nawie, w Kaplicy Najświętszego Sakramentu. Na ścianie, bezpośrednio za tabernakulum przedstawiona jest scena z Emaus, kiedy przy wieczerzy, Zmartwychwstały Chrystus łamie i dzieli chleb dla swoich uczniów, a Ci wówczas rozpoznają Go: „(…)gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go (…)” (Łk 24).
W mozaice tej występuje piękny motyw ikonograficzny – jeden z uczniów przyjmuje Ciało Pana Jezusa przez welon. Ta scena nawiązuje do dawnych tradycji kiedy to cesarz przekazywał dary do welonu, gdyż były tak cenne, tak wyjątkowe, że można je było przyjąć tylko w ten sposób. Współcześnie, podobną sytuację możemy zaobserwować m.in. podczas uroczystej procesji Bożego Ciała, kiedy kapłan niesie przed sobą Najświętszy Sakrament ukryty pod białym welonem.